ബംഗളൂരു നാട്: ഓലകളുടെ പറുദീസ!
ഇതേതു പറുദീസയാണെന്നു സംശയം തോന്നുന്നുണ്ടോ? ഇത് മലേഷ്യയിലേയോ, ഗള്ഫ് രാജ്യത്തിലേയോ എണ്ണപനകളിലെ ഓലകളെക്കുറിച്ചല്ല, നമ്മുടെ സ്വന്തം കേരളത്തിലെ പാലക്കാടന് കള്ളു ചുരത്തുന്ന പനകളിലെ ഓലകളെക്കുറിച്ചല്ല.. പിന്നെ വേറെ ഏതാ ഈ പറുദീസ? അതും ഒരു പറുദീസയാവാന് മാത്രം ഓലകളുള്ള വേറെ ഏതാ സ്ഥലം? ഉണ്ട്, അത് ഈ മഹാനഗരം തന്നെ. ഈ മഹാനഗരത്തിലെ ഓരോ ഐ ടി കമ്പനികളും ആണു ഓലകളുടെ പറുദീസ. (ഇനി ഐ ടി എന്നു കേള്ക്കുമ്പൊള് ദേഷ്യം തോന്നുന്നവര്ക്ക് തുടര്ന്നുള്ള വായന നിര്ത്താം).
ഒാല എന്നാല് എന്തെന്ന് ഇപ്പോള് ഐ ടി കാര്ക്ക് മനസിലായിട്ട്ടുണ്ടാവും. സ്വന്തം ജോലിയില് നിന്നു രാജി വെച്ചുകൊണ്ടുള്ള ആ രാജി കത്ത്. (ജോലി ഉള്ളവര്ക്ക് അതിന്റെ അര്ത്ഥവും വ്യാപ്തിയും മനസ്സിലാവും). അക്കരപ്പച്ച കണ്ട്, അവിടുത്തെ മനോഹാരിത കണ്ട് സ്വന്തം കരയിലെ പനയില് കയറി ഓലയിടുക! എന്നിട്ട് അതില് കുറച്ചു പുഛവും വെറുപ്പും നാലു തെറിയും (സ്വന്തം ബോസിനെക്കുറിച്ച്) നിറച്ച് മടക്കി വൃത്തിയായി, ഇത്രയും കാലം പനക്കു വെള്ളവും വളവും ഇട്ട മാനവശേഷിക്കാരനു അയച്ചു കൊടുക്കുക. ഇതാണു ഓല ഇടുക എന്ന ആ പരിപാടി. ഒരു സര്ക്കാര് ഉദ്യോഗസ്ഥനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് ഒരു പക്ഷെ വളരെ അപൂര്വമായിരിക്കാം, രാഷ്ട്രീയത്തില് ഒരു മന്ത്രിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് അത്രക്കു അപരിചിതമല്ലയിരിക്കാം. പക്ഷെ സ്വകാര്യ മേഖലയില് അതും ഐ ടിയില് ജോലി ചെയ്യുന്ന നമ്മളെപ്പോലുള്ളവര്ക്ക് ഇത് ചിരപരിചിതമാണു.
ഇനി ഓല ഇടുന്നതിന്റെ ചില പൊതു സ്വഭാവങ്ങള് പറയാം. സ്വന്തം നാട്ടില് സുഖിച്ചു ജീവിക്കാനേ വയ്യ. പണിയോടു പണി. ഒന്നു കഴിയുമ്പോള് അടുത്തതു തരാന് സ്വന്തം കാര്യസ്ഥന് അങ്ങനെ നില്പ്പുണ്ട്. പാതിരാത്രിയിലേക്ക് നീളുന്ന പണികള്...ഒന്നു ഉറങ്ങി എണീക്കുമ്പൊഴേക്കും അടുത്ത പണി. അങ്ങനെ പോകും. ഇനി വേറെ ചിലരോ, കിട്ടുന്ന കൂലി ഒന്നിനും തികയാതെ വരുന്നവര്. പാതി ശമ്പളം ബാങ്കിനു പോകും. പിന്നെ പാതി വീട്ടു ചെലവിനും സ്വന്തം ചെലവിനും. അരി, ഉപ്പ്, മുളക്, പച്ചക്കറി അങ്ങനെ തുടങ്ങി പിസ്സാ, പാസ്ത, കാഫി, ബര്ഗര് അങ്ങനെ പോയി ഒടുവില് മള്ട്ടിപ്ലെക്സില് എത്തി നില്ക്കും. ഇനി ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടെങ്കിലോ? അതിന്റെ ചെലവിനു കടം വാങ്ങണം. അപ്പൊഴാണു സ്വന്തം പനയിലെ ഓല പഴുക്കാന് തുടങ്ങുന്നതായി ഐടിക്കാരനു തോന്നുക. നൊക്കുമ്പോഴോ, അതാ അങ്ങേക്കരയില് ഒരു മരുപ്പച്ച!! നല്ല കിണ്ണന് പനകള് അങ്ങനെ നില്ക്കുന്നു. അതിന്റെ ചുവട്ടില് വെളുക്കനെ ചിരിച്ച് മാനവശേഷിക്കാരും. നല്ല വളക്കുറുള്ള മണ്ണാണെന്നും പൊന്നു വിളയുമെന്നും അവര് പറയും. അങ്ങനെ ഐടികാരനു വായില് വെള്ളം നിറയും. ഇക്കരയിലെ പനയില് കയറി ചീഞ്ഞ ആ ഓല വെട്ടിയിടും. എന്നിട്ടു അത് അവന്റെ കാര്യസ്ഥനും മാനവനും അയച്ചുകൊടുക്കും. പിന്നെ ഒരു രണ്ടു മാസത്തോളം ഓല പോയ ആ പനയും നോക്കി അങ്ങനെ ഇരിക്കും. ചില വിരുതന്മാര് ഈ സമയത്ത്, വേറെ കരകളും നോക്കിപോകും. കൂടുതല് പനകളുള്ള നല്ല ഉഗ്രന് ഓലകളുള്ള കരകളിലേക്ക്!. ഒപ്പം വിലപേശലും. ഇനി ചിലര് ഇട്ട ഓല തിരിച്ചു പനയില് കേറ്റിവെക്കാറുമുണ്ട്? മാനവനും കാര്യസ്ഥനും വന്നു കാലില് വീഴുമ്പൊഴാണു അത്. ഇനി പ്രലോഭനങ്ങളില് വീഴാത്തവര് അവസാനം അക്കരെയില് നിന്നു തോണി വരുമ്പോള് സ്വന്തം നാട്ടുകാര്ക്ക് ഒരു കത്ത് അയക്കും.
" നമ്മള് ഈ പറമ്പില് ഒന്നിച്ചു പണിതു. ഈ മണ്ണ് ഉഴുതു മറിച്ചു. എന്റെ സ്വഭാഗ്യമാണീ മണ്ണ്. ഈ നാടും നാട്ടുകാരും എനിക്കു തന്ന അനുഭവം വിലമതിക്കാനാവാത്തതാണു. മരിക്കുന്നതു വരേയും ഞാന് അത് മറക്കില്ല!. പക്ഷെ ഈ ലോകം വളരെ ചെറുതാണു. നമുക്കു ഇന്നല്ലെങ്കില് നാളെ ഏതെങ്കിലും കരയില് വച്ചു കാണാം. എന്റെ കോണ്ടാക്റ്റ് നംബര് 2255".
പിന് കുറിപ്പ്: അക്കരെയില് എത്തിയ ശേഷം ആ ഐടിക്കാരനു എന്ത് സംഭവിച്ചു? "സത്യം പറയാലോ സുഹൃത്തെ, കഷ്ടമാണു കാര്യം, ആദ്യത്തെ ഒന്നു രണ്ടു വര്ഷം മരുഭൂമിയില് പാറ ചുമക്കലായിരുന്നു എന്റെ പണി...". നമ്മുടെ സൂപ്പര് സ്റ്റാര് ഒരു സിനിമയില് പറഞ്ഞപോലെ
ഒാല എന്നാല് എന്തെന്ന് ഇപ്പോള് ഐ ടി കാര്ക്ക് മനസിലായിട്ട്ടുണ്ടാവും. സ്വന്തം ജോലിയില് നിന്നു രാജി വെച്ചുകൊണ്ടുള്ള ആ രാജി കത്ത്. (ജോലി ഉള്ളവര്ക്ക് അതിന്റെ അര്ത്ഥവും വ്യാപ്തിയും മനസ്സിലാവും). അക്കരപ്പച്ച കണ്ട്, അവിടുത്തെ മനോഹാരിത കണ്ട് സ്വന്തം കരയിലെ പനയില് കയറി ഓലയിടുക! എന്നിട്ട് അതില് കുറച്ചു പുഛവും വെറുപ്പും നാലു തെറിയും (സ്വന്തം ബോസിനെക്കുറിച്ച്) നിറച്ച് മടക്കി വൃത്തിയായി, ഇത്രയും കാലം പനക്കു വെള്ളവും വളവും ഇട്ട മാനവശേഷിക്കാരനു അയച്ചു കൊടുക്കുക. ഇതാണു ഓല ഇടുക എന്ന ആ പരിപാടി. ഒരു സര്ക്കാര് ഉദ്യോഗസ്ഥനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് ഒരു പക്ഷെ വളരെ അപൂര്വമായിരിക്കാം, രാഷ്ട്രീയത്തില് ഒരു മന്ത്രിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് അത്രക്കു അപരിചിതമല്ലയിരിക്കാം. പക്ഷെ സ്വകാര്യ മേഖലയില് അതും ഐ ടിയില് ജോലി ചെയ്യുന്ന നമ്മളെപ്പോലുള്ളവര്ക്ക് ഇത് ചിരപരിചിതമാണു.
ഇനി ഓല ഇടുന്നതിന്റെ ചില പൊതു സ്വഭാവങ്ങള് പറയാം. സ്വന്തം നാട്ടില് സുഖിച്ചു ജീവിക്കാനേ വയ്യ. പണിയോടു പണി. ഒന്നു കഴിയുമ്പോള് അടുത്തതു തരാന് സ്വന്തം കാര്യസ്ഥന് അങ്ങനെ നില്പ്പുണ്ട്. പാതിരാത്രിയിലേക്ക് നീളുന്ന പണികള്...ഒന്നു ഉറങ്ങി എണീക്കുമ്പൊഴേക്കും അടുത്ത പണി. അങ്ങനെ പോകും. ഇനി വേറെ ചിലരോ, കിട്ടുന്ന കൂലി ഒന്നിനും തികയാതെ വരുന്നവര്. പാതി ശമ്പളം ബാങ്കിനു പോകും. പിന്നെ പാതി വീട്ടു ചെലവിനും സ്വന്തം ചെലവിനും. അരി, ഉപ്പ്, മുളക്, പച്ചക്കറി അങ്ങനെ തുടങ്ങി പിസ്സാ, പാസ്ത, കാഫി, ബര്ഗര് അങ്ങനെ പോയി ഒടുവില് മള്ട്ടിപ്ലെക്സില് എത്തി നില്ക്കും. ഇനി ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടെങ്കിലോ? അതിന്റെ ചെലവിനു കടം വാങ്ങണം. അപ്പൊഴാണു സ്വന്തം പനയിലെ ഓല പഴുക്കാന് തുടങ്ങുന്നതായി ഐടിക്കാരനു തോന്നുക. നൊക്കുമ്പോഴോ, അതാ അങ്ങേക്കരയില് ഒരു മരുപ്പച്ച!! നല്ല കിണ്ണന് പനകള് അങ്ങനെ നില്ക്കുന്നു. അതിന്റെ ചുവട്ടില് വെളുക്കനെ ചിരിച്ച് മാനവശേഷിക്കാരും. നല്ല വളക്കുറുള്ള മണ്ണാണെന്നും പൊന്നു വിളയുമെന്നും അവര് പറയും. അങ്ങനെ ഐടികാരനു വായില് വെള്ളം നിറയും. ഇക്കരയിലെ പനയില് കയറി ചീഞ്ഞ ആ ഓല വെട്ടിയിടും. എന്നിട്ടു അത് അവന്റെ കാര്യസ്ഥനും മാനവനും അയച്ചുകൊടുക്കും. പിന്നെ ഒരു രണ്ടു മാസത്തോളം ഓല പോയ ആ പനയും നോക്കി അങ്ങനെ ഇരിക്കും. ചില വിരുതന്മാര് ഈ സമയത്ത്, വേറെ കരകളും നോക്കിപോകും. കൂടുതല് പനകളുള്ള നല്ല ഉഗ്രന് ഓലകളുള്ള കരകളിലേക്ക്!. ഒപ്പം വിലപേശലും. ഇനി ചിലര് ഇട്ട ഓല തിരിച്ചു പനയില് കേറ്റിവെക്കാറുമുണ്ട്? മാനവനും കാര്യസ്ഥനും വന്നു കാലില് വീഴുമ്പൊഴാണു അത്. ഇനി പ്രലോഭനങ്ങളില് വീഴാത്തവര് അവസാനം അക്കരെയില് നിന്നു തോണി വരുമ്പോള് സ്വന്തം നാട്ടുകാര്ക്ക് ഒരു കത്ത് അയക്കും.
" നമ്മള് ഈ പറമ്പില് ഒന്നിച്ചു പണിതു. ഈ മണ്ണ് ഉഴുതു മറിച്ചു. എന്റെ സ്വഭാഗ്യമാണീ മണ്ണ്. ഈ നാടും നാട്ടുകാരും എനിക്കു തന്ന അനുഭവം വിലമതിക്കാനാവാത്തതാണു. മരിക്കുന്നതു വരേയും ഞാന് അത് മറക്കില്ല!. പക്ഷെ ഈ ലോകം വളരെ ചെറുതാണു. നമുക്കു ഇന്നല്ലെങ്കില് നാളെ ഏതെങ്കിലും കരയില് വച്ചു കാണാം. എന്റെ കോണ്ടാക്റ്റ് നംബര് 2255".
പിന് കുറിപ്പ്: അക്കരെയില് എത്തിയ ശേഷം ആ ഐടിക്കാരനു എന്ത് സംഭവിച്ചു? "സത്യം പറയാലോ സുഹൃത്തെ, കഷ്ടമാണു കാര്യം, ആദ്യത്തെ ഒന്നു രണ്ടു വര്ഷം മരുഭൂമിയില് പാറ ചുമക്കലായിരുന്നു എന്റെ പണി...". നമ്മുടെ സൂപ്പര് സ്റ്റാര് ഒരു സിനിമയില് പറഞ്ഞപോലെ
അഭിപ്രായങ്ങള്
നന്നായി വരച്ചിരിക്കുന്നു.. :)
..
അവസാനം അക്കേരെയില്....
ആദ്യം കേട്ടപ്പം ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.
ഇപ്പഴല്ലെ സംഗതി പിടികിട്ടിയത്!
കൊള്ളാം!
ഇപ്പൊ മനസ്സിലായി..
Thamasiyaathe Idum!!!! :-))))